چرا مسلم(علیه السلام) برای رفتن به کوفه انتخاب شد؟

وی توضیح داد: مدیریت ایشان بسیار عالی و دقیق بود، و دلایل چندی برای اثبات این مدیریت عالی وجود دارد. مثلا آنگونه که در تاریخ آمده وقتی ایشان از مکه به سمت عراق حرکت کردند، از مسیری رفتند که از طرفی بسار نزدیک بود و نوعی میان‌بر محسوب می‌شد، اما از سوی دیگر مسیر بسیار خطرناکی بوده که حتی امروز هم پژوهشگران معتقدند اگر کسی غیر از حضرت مسلم(علیه السلام) با آن دقت و مدیریت از آن مسیر می‌رفت، هیچ معلوم نبود که به سلامت به عراق برسد.

حجت‌الاسلام نصیری ادامه داد: این مسیر به گونه‌ای بوده که حتی بلد راه‌ها هم در آن مسیر گم می‌شوند و از فرط تشنگی و گرسنگی و سختی راه از بین می‌رفتند اما حضرت مسلم با نوع مدیریت زمان و شیوه‌های تعیین مسیر توانستند در اندک زمانی با سلامت به عراق برسند.

وی با اشاره به کتاب «امام حسین و ایرانیان» نوشته «کورت فریشلر» مستشرق و مورخ آلمانی با ترجمه «ذبیح‌الله منصوری» اظهار کرد: فریشلر در این کتاب بحث مفصلی را به بررسی راهی اختصاص داده که حضرت مسلم(علیه السلام) برای رفتن به کوفه طی کرده‌اند و حقایق عجیبی را در این باره روشن می‌کند. در این کتاب می‌بینیم که حضرت مسلم(علیه السلام) به لحاظ مدیریت در جایگاه ویژه‌ای بودند و چگونه سختی راه را با مدیریت خود هموار می‌کنند و این تعجب و تمجید نویسنده را به همراه دارد.

به گفته این پژوهشگر حضرت مسلم همچنین دارای ویژگی عالی مدیریت بحران بوده و این مهم در دورانی که در کوفه بودند به خوبی نمایان است. وی گفت: ایشان وقتی به کوفه می‌رسند، عموم مردم کوفه با ایشان بیعت می‌کنند و حضرت مدیریت خوبی بر کوفه داشتند، اما بعضی خیانت‌ها و دنیاطلبی‌های برخی از مردم کوفه باعث می‌شود که نتیجه مطلوب حاصل نشود؛ اگر چه ایشان تا آخرین دقایق کار را به بهترین نحو پیش بردند.

حجت‌الاسلام نصیری در ادامه به «شجاعت» حضرت مسلم(علیه السلام) اشاره کرد و گفت: دومین ویژگی شجاعت فوق‌العاده ایشان بوده است؛ ایشان تا آخرین لحظه نبرد در کوفه با خیل دشمنانش که از هر سو ایشان را محاصره کردند، خم به ابرو نیاوردند و شجاعانه تا آخرین لحظه ایستادگی کردند.

این استاد دانشگاه «وفاداری» را سومین ویژگی بارز حضرت مسلم (علیه السلام) دانست و گفت: زمانی که غریبانه ایشان را از دارالعماره به پائین پرت کردند حتی لحظه‌ای ضعف و سستی در اعتقادش به آرمان الهی و عقیده‌اش به راهی که امام حسین(علیه السلام) در پیش گرفتند، دیده نمی‌شود.

وی سپس به «معرفت و بصیرت» حضرت مسلم(علیه السلام) اشاره کرد و گفت: حضرت مسلم(علیه السلام) با منش و رفتارشان در کوفه نشان داد که چه امام‌شناس فوق‌العاده‌ای است. در داستان طرح‌ریزی ترور عبیدالله ابن زیاد در کوفه. که او را به بهانه عیادت از هانی به خانه فراخواندند و قرار شد حضرت مسلم(علیه السلام) او را به قتل برساند، ایشان این کار را انجام نمی‌دهند و هنگامی که از ایشان جویای دلیل می‌شوند، می‌فرمایند من در سیره پیامبر و عمویم حضرت امیر(علیه السلام) مطالعه کرده‌ام و می‌دانم اگر ایشان در چنین موقعیتی بودند، عبیدالله را از پشت نمی‌زدند، من هم نتوانستم این کار را انجام دهم.

نصیری خاطرنشان کرد: این اوج «اخلاق» الهی را در شخصیت مسلم (علیه السلام) نشان می‌دهد که یکی دیگر از ویژگی‌های بارز شخصیت این بزرگمرد است. دست یافتن به چنین مرحله‌ای برای انسان آسان نیست. وقتی که بتوانی دشمنی را که قصد جان تو را دارد به آسانی به قتل برسانی اما به خاطر اخلاق الهی از این کار امتناع کنی؛ اما مسلم در آن شرایط چنین موفقیتی را به دست می‌آورد.